ایّـام اربـعــین تو یا صبح محـشـر اسـت           یـا روز جانـگـدازِ وفـات پـیـمـبـر اسـت

بیش از هزار سال گذشته است و اربعین           از اربـعـیــن اوّل تـو غـم فـزا تـر اسـت

دوران هرحماسه، دو روز است و دور تو           از ابتـدای خلـقت، تا صبح محـشر است

هرجا عزای توست، همان جا حریم توست           هر پیرِ دلِ شکسته در آن بزم، جابراست

احـرام مـا لـبــاس سـیـه، کـعـبـه کـربـلا           اشک مصیبت تو، فرات است و کوثراست

جـابـر بپـوش جـامـۀ احـرام و غسل کن           کاین سرزمین مزار بدن های بی سر است

این جا نه کعبه، کعبه در این جا کند طواف           این جا نه خانه، خون خداوند اکبر است

جابـر در این زمیـن مـقـدّس، وقـوف کن           کاین جا نکوتر ازعرفات است ومشعر است

بالای سر مـیا، که سـری نیست در بـدن           پـائـین پـا بـیـا کـه تـن پاک اکـبـر اسـت

جـابـر به دور قـبـر بگـرد و نـظاره کـن           دور از تمـامی شهـدا  قـبـر دیـگر است

بوی حـبیب می وزد از خـاک آن  مـزار           آری، حبیب، نورِ دو چشم مظاهر است

جـابـر بـیـا به جـانـب گـودالِ  قـتــلـگـاه           کان جا به گوش، نالۀ زهرای اطهر است

جـابـر ز قـتـلگـاه بـیـا ســـوی عـلـقــمـه           کان جا حسین را، سرِ سردارِ لشکر است

از جان، مزار حضرت عباس را بـبوس           چون با سرشک فاطمه، خاکش مخمّر است

عبّاس کیست؟ آن که به رزم و به حلم و صبر           گاهی حسین، گاه حسن، گاه حیدر است

عـبـّاس کـیـست؟ سروِ روان دو فـاطـمه           عبّاس کیست؟ چشم وچراغ دو مادراست

میـثـم ســلام بـاد بـه جـابـر که بر لـبـش           در روضـۀ حـسین، سـلامِ مـکـرر است